Ik tank af met dit Groningse bier. Hier wordt een speciaalbierdrinker blij van. Niet van het schuim overigens, want al snel blaast dat de aftocht. Dat is een beetje teleurstellend, maar misschien mag je dat ook niet verwachten van een stout. Ik neem zondermeer aan dat dit bier door vader en zoon met zorg, liefde en aandacht is gebrouwen. Maar is dat voldoende? De verkoopster in de slijterij prees het bier aan als de lekkerste stout van Nederland.
Brouwerij Westerwolde doet hiermee een gooi naar de prijzen met volle espressokleurige stout. Het bier heeft een lekker zoetje en bruist op de tong (dus koolzuur heeft ie!). Chocolade en warme aroma’s doen je terugverlangen naar de ouderwetse pruttelkoffie met een scheutje room. Super smaakvol, lange nadronk/smaak. Proef ik er wat port in? Ik vind ‘m bijzonder lekker, maar blijf toch een beetje hangen bij dat ‘lekkerste of beste’ stout. Stout is er in gradaties. Dit is er wel een met een hoofdletter S.
Waardering: 8,3