Ik tank af met dit Groningse bier. Hier wordt een speciaalbierdrinker blij van. Niet van het schuim overigens, want vlot na het inschenken blaast dat al de aftocht. Brouwerij Westerwolde doet een gooi naar de prijzen met volle espressokleurige Stout. Lekker zoetje en bruisend op de tong. Chocolade en warme aroma’s doen je terugverlangen naar de ouderwetse pruttelkoffie met een scheutje room. Super smaakvol, lange nadronk/smaak. Het rustig inschenken in een grot glas, wat het devies is van de brouwer, levert teleurstellend weinig schuim op. Misschien mag je dat ook niet verwachten van een stout. Ik neem zondermeer aan dat dit bier door vader en zoon met zorg, liefde en aandacht is gebrouwen. Maar is dat voldoende? De verkoopster in de slijterij prees het bier aan als de lekkerste stout van Nederland. Proef ik er port in? Ik vind ‘m bijzonder lekker maar blijf toch een beetje hangen op lekkerste of beste stout, stouter, stoutst. Cijfer 8,3.
