Alleen al het flesje is mooi. Strak gesneden, kegelvormig. Ik moet denken aan bowling. Dat doen ze leuk bij Abdij Notre Dame d’Orval. Maar dit bier doet wat mij betreft geen gooi naar de prijzen. De geur is licht fruitig en het bier geeft, zoals het de Belgen betaamt een flinke kraag. De kleur is zacht oranje en neigt naar roodbruin. Troebel, als een ondergaande zomerzon. Dat allemaal pleit in het voordeel van dit bier.
Maar dan komt het aan op proeven, op de smaak. Daarvoor betaal ik mezelf vorstelijk uit. En die smaak is citrusachtig, zurig en heeft het bittere van grapefruit. En dan krijgt de huig het voor de kiezen bij een bittere afronding. Mijn smaakpappillen maken geen rondedansje en doen ook geen wave. De geur en heel kortstondig ook de afdronk lieten mij anders verwachten. En daarom kwam ik toch wat bedrogen uit. Het kon wel een regelrechte IPA zijn. En daar komt weer die persoonlijke smaak om de hoek. HipHop, niet mijn favo.
Waardering: 6,2