Tot besluit nog een Drents genoegen. En het is altijd vervelend als je hoort dat de party over is. Ik bedoel, ik heb dan als stemmings- en gevoelsmens toch vaak een beetje een katerig gevoel waar ik me overigens de laatste jaren wat makkelijker overheen zet. Je leert wat meer relativeren met het doortikken van het aantal minuten op je uurwerk. Grappig detail, ik had ‘m zelf nooit zo kunnen bedenken: ‘Serveren bij dorst!’ lees ik op de fles. Dat heb ik niet echt meer na deze proefsessie. Maar wanneer je een weergaloos bruiloftsfeest hebt gehad en er wordt nog koffie geserveerd, dan hoop je op Gula Imperial. Gewoon om nog even verder door te zakken. Je wilt toch geen einde aan een feest! Die roes, die gezelligheid. Daarvoor kwam je toch naar die party en niet voor het bruidspaar. Die hebben het vanavond toch alleen maar druk met handjes schudden en denken maar aan 1 ding. Naar bed! Vooruit, laat ze gaan slapen dan doen wij nog even de Gula hoep. Wat een pracht en wat een kracht, al kun je dat niet zeggen van het schuim. Terwijl het toch eigenlijk een superfeest is, is een schuimparty hier niet aan de orde. En dat hoeft ook niet. Maar de smaak en de mooie donkere kleur, de koffiesmaak met dat bitter zuurtje, dat maakt uiteindelijk wel het verschil met mooie gemoute granen die ook lekker gebrand zijn. Mooi bier, mooi cijfer: 8,7
Dat was ‘m weer voor deze keer! Ik kan maar moeilijk afscheid nemen van de avond en van het weekend…